Bir Fotoğrafı Hatırlamak

“Fortuna semper omnis infra me stetit.”

(Ben kaderi hep ayaklarımın altına aldım.)

Seneca

Samimiyet hissedilen bir şey. Amerikalı yazar Maya Angelou’nun “İnsanların size iyi ya da kötü ne yaptıklarını gün gelir unutursunuz, fakat size kendinizi nasıl hissettirdiklerini isteseniz de unutamazsınız,” şeklinde doğru bir sözü vardır. Bu durum sanat eserleri için de geçerli. Bazen bir fotoğraf görürsünüz ve ömür boyu aklınızdan çıkmaz. Benim için bu tür fotoğraflar genellikle görselliği, ilginçliği, yetkinliği vesairesiyle öne çıkanlar değil, samimiyetiyle beni kendine çeken ve kendimle bir bağ kurduğum fotoğraflardır.

Foto muhabiri Fatih Pınar’ın “Anadolu Seçkisi”nde yer alan aşağıdaki fotoğrafı da benim için bunlardan biri. Fatih Pınar, işlerini gerek basılı gerekse dijital medyada uzun bir süredir takip ettiğim bir sanatçı. Atlas dergisi için yaptığı işlerin yanı sıra, Gezi Parkı Olayları, Yedikule Bostanları, Diyarbakır Sur çalışması gibi, ancak kamerası vicdanının elinde olan bir sanatçıdan çıkabilecek sosyal duyarlılığı yüksek çalışmaları da süreç içerisinde kendisine ilgimi perçinledi.